Kolejny sukces przed NSA w sprawie tzw. metody wodnej

Kolejny sukces Kancelarii dotyczący skargi na „uchwałę stawkową” w zakresie sposobu ustalania ilości zużytej wody na potrzeby obliczenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi tzw. metodą wodną. Tym razem już przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Kancelaria ponownie reprezentowała w tego rodzaju sporze radę miejską. Jej uchwała została zaskarżona przez spółdzielnię mieszkaniową. Zakwestionowała ona sposób ustalania ilości zużytej wody według wskazań wodomierza głównego z całej nieruchomości oraz taką treść zapisów o sposobie ustalania ilości zużytej wody, które uniemożliwiały mieszkańcom – członkom spółdzielni mieszkaniowej skorzystanie z ograniczenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w wysokości 7,8% przeciętnego miesięcznego dochodu rozporządzalnego na 1 osobę ogółem za gospodarstwo domowe. Z tych samych powodów spółdzielnia kwestionowała uchwałę ws. wzoru deklaracji. Wagi sprawie przydawał fakt, iż skargi kasacyjne na te uchwały złożył również Rzecznik Praw Obywatelskich. Akcentował on niezgodność mechanizmów zastosowanych w skarżonych uchwałach z jedną z naczelnych zasad wynikających z Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, tj. „zanieczyszczający płaci”.

Wyrok NSA w sprawie „metody wodnej”

NSA w całości podzielił argumentację reprezentowanego przez Kancelarię organu. Wskazał, że nie można wykładać przepisu art. 6j ust. 3f ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach inaczej jak tylko jako upoważnienie do ustalania sposobu obliczania ilości zużytej wody w tzw. metodzie wodnej od jej zużycia z całej nieruchomości, a więc na podstawie wskazań wodomierza głównego nie zaś z pojedynczego lokalu (liczników indywidualnych). Ograniczenie kwotowe opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi przewidziane w tym przepisie dotyczy opłaty obliczonej dla całej nieruchomości. W konsekwencji opłata ustalona dla całej nieruchomości, na której znajduje się większa liczba gospodarstw domowych nie może przekroczyć iloczynu tych gospodarstw i maksymalnej opłaty dla jednego gospodarstwa. Wykładnia tego przepisu nie powinna się więc ograniczać jedynie do wykładni literalnej, ale uwzględniać też wykładnię systemową oraz funkcjonalną. NSA nie zauważył naruszenia zasady „zanieczyszczający płaci” wskazując, że w orzecznictwie TFUE dopuszcza się takie ukształtowanie metod obliczania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, które odrywają ich wysokość od rzeczywistej ilości wytworzonych odpadów.

Pełnomocnikami organu były w tej sprawie radca prawny Dagmara Czajka oraz radca prawny Aleksandra Urbanowska-Bohun. Merytoryczną pieczę nad projektem sprawował partner Kancelarii Maciej Kiełbus.

Tym samym Kancelaria dołożyła kolejną cegiełkę w rozwój orzecznictwa sąodowoadministracyjnego w kwestii uchwał dotyczących tzw. metody wodnej, co niezmiernie nas cieszy.